Voetbal is het businessdoel
Het beloofde een warme en broeierige dag te worden. De zon scheen flink en de belangrijkste wedstrijd in de eredivisie stond op het menu.
Ik wist toen nog niet dat het met de warmte snel gedaan zou zijn en aan het weer lag het niet. Afijn, ik loop op de zaken vooruit. Een warme broeierige dag, dat zou het worden. Lange rijen verzamelden zich voor de ingangen van het stadion. De sfeer was er een van gespannen en gezellige afwachting. De tribunes vulden zich langzaam met supporters – jong en oud – en de warmte was overal goed te voelen.
Omdat het nog wel even duurde voordat de wedstrijd zou beginnen, besloot ik nog even een rondje te lopen in het gebouw. Ik ontdekte een gang die ik nog niet eerder had gezien. Aan het einde ervan was een onopvallende deur – gewoon grijs. Niemand te zien? Even proberen. De deur ging gemakkelijk open en bood toegang naar een koele gang met hoogpolig tapijt. Omdat mijn nieuwsgierigheid het won van mijn angst stapte ik over de drempel. De deur viel dicht en het geluid van muziek en publiek was hier amper meer te horen. Alleen een zacht gezoem van – waarschijnlijk – een airco.
Nog een deur – net zo saai grijs als de vorige. Ook deze ging makkelijk open. Het volgende moment was ik in een grote ruimte met enorme blauwige ramen met uitzicht over de stad – wat een mooi panorama! Vier mannen, volledig in donker pak met das, zaten achter hun beeldscherm. Het was er stil, op het lichte gezoem van de PC’s na. Een van hen keek op en daarna volgden de andere drie snel. “Komen jullie voor het voetbal?” vroeg ik aan de vier heren.
De meest indrukwekkende van het stel stond op.
“Voetbal kijken?” baste hij, “wij zijn het voetbal!”
“Jullie zijn het voetbal?” papegaaide ik.
De man ging er nu goed voor staan, borst vooruit en met diepe stem, “wij dragen zorg voor optimale prestaties met hulp van gericht beleid, maximalisatie van de output en daarmee houden we de financiële performance op een hoog niveau!”
Ik knipperde met mijn ogen en wees bedremmeld naar de deur waar ik door binnen kwam, “Nou, de wedstrijd begint zo.”
“Mooi”, zei de man. Er gebeurde verder niets.
“Gaan jullie dan niet kijken?”
“Nee”, zei een van het stel zittende mannen, “dat is uitvoering. Dat hoeven wij niet te zien.”
“Maar hoe weet je dan of …”
“Het zal prima gaan. Daar hebben we vertrouwen in. We hebben daarover duidelijke afspraken gemaakt met betrokkenen.”
“Betrokkenen?”
De man werd nu wat ongeduldig, “ja, betrokkenen, jullie noemen ze spelers, trainer, technisch directeur, artsen, en zo.” De man hief zijn hand op, “nu even geen onderbreking”, leek hij te zeggen en ging voort met zijn betoog, “…we spreken met elk van hen af welke performance we verwachten, aan de hand van door ons opgestelde budgetten. En aan die performance hebben zij zich gecommitteerd en ze worden ruimschoots betaald voor de te leveren prestatie”. De mannen gniffelden.
Een van de andere mannen vulde aan, “…we selecteren de beste medewerkers, waarmee we een voorspelbaar resultaat kunnen neerzetten. Doe ze dat niet, dan vervangen we ze direct. Het moet niet alleen goed gaan, het moet vooral gaan zoals we vooraf hebben voorspel en beloofd.” “Beloofd? Aan wie?”, vroeg ik verwonderd, “aan ons, het publiek?”
“Nee”, zei de man, “niet het publiek, maar aan de aandeelhouder. Het publiek maakt deel uit van de performance, de business mix, zij genereren geldstroom. Ons belang dient de aandeelhouder. Hoe voorspelbaarder de performance, hoe beter de toekomstverwachting van de gehele organisatie en hoe hoger de toekomstwaarde, en daar is het ons om te doen.”
“Als je de wedstrijd niet ziet, dan weet je toch niet hoe het gaat?” hield ik vol.
“Het resultaat lezen wij in de rapportages,” vulde de derde man aan. Ze waren inmiddels allen volledig gestopt met kijken naar hun beeldscherm.
“Rapportages?” Ik kon niks anders doen dan papegaaien, leek het wel.
De vierde man vulde aan: “Met hulp van indicatoren meten wij de performance aan een afgesproken norm. We maken afspraken over het aantal doelpunten, de snelheid van lopen van de spelers, het aantal uur dat de trainer en spelers moeten draaien per maand. En daarover rapporteren zij wekelijks … aan ons.”
Man nummer een nam het weer over: “de gegevens verwerken wij in Excel en Business Objects en vervolgens extraheren we de rapportages naar de aandeelhouder. Als alles naar verwachting gaat, stijgt de waarde van het geheel en gaan we tot verkoop over, daar zit onze winst!” De mannen keken elkaar verwachtingsvol aan en vervolgens gingen ze weer snel zitten. “als u ons nu wilt excuseren, want de eerstvolgende rapportage moet over een uur weg.”
Ik was blij dat ik me kon omdraaien naar de deur met een laatste opmerking, “nou, veel plezier dan maar”.
“Plezier? Dit is een serieus vak, jongeman. Goedendag!” De vier bogen zich over hun beeldscherm en waren mij alweer vergeten.
Ik had het koud gekregen in de kamer. De wedstrijd zou lang zo leuk niet meer zijn: performance? Afspraken? Voorspelbaarheid?
0 antwoorden
Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.