Is burn-out een luxe ziekte?
Ik ben geen arts, psychiater of psycholoog. Dus op voorhand mijn excuses aan alle mensen die er echt verstand van hebben. Maar soms dient psychologie van de koude grond ook een doel.
Burn-out is de schrik van iedere manager
Burn-out is de schrik van iedere manager. Je wilt er zelf niet door geveld worden en als één van je medewerkers het heeft, ben je hem zomaar een half jaar kwijt. Re-integratiebegeleiding en vervanging kosten vervolgens handenvol geld en tijd. Maar voor de persoon in kwestie is het natuurlijk het ergst. Angst, onzekerheid, vermoeidheid, het is slopend. En je omgeving kan aan je uiterlijk ook nog eens niet zien dat je écht ziek bent.
Hoe komt het toch dat zoiets de afgelopen 30 jaar veel meer op de kaart staat dan voorheen? Allereerst omdat er vroeger niet over werd gesproken. Het kwam zeker wel voor. Men schaamde zich er alleen voor en sprak er daarom niet over. Tegenwoordig wordt het stickertje “burn-out” wel erg snel geplakt. Iemand die echt griep heeft gehad, weet dat al die mensen die slechts een snotneus of een beetje hoofdpijn hebben, onterecht zeggen dat ze griep hebben. Zo is er ook een groot verschil tussen overspannenheid, stress, een depressie en een burn-out. Zeggen dat je een burn-out hebt is een soort bewijsmateriaal naar de omgeving geworden dat je niet zomaar een beetje gestrest bent. Je bent echt ziek!
Zo komt een ziekte “in de mode”. Hoort iemand in dat kader nog wel eens wat over RSI? In de jaren negentig was het dé ziekte onder kantoorpersoneel. O, maar je zult misschien zeggen: dat komt door al die speciale muizen, door betere computers, door de gegeven voorlichting, door geïnstalleerde pauzesoftware. Tsja, dat zou natuurlijk kunnen. Het zou ook kunnen zijn dat het gewoon uit de mode is.
Het spijt me
Het doet me denken aan de politica Ayaan Hirsi Ali. Ze was in 2004 te gast in het tv-programma Zomergasten. Je mag dan een hele avond zelf stukjes van je favoriete tv-programma’s laten zien. Tussen die stukjes door worden de gast en de kijkers suf gekletst door een presentator die bijzonder trots is dat hij zulke intellectuele vragen kan stellen. Ayaan vertelde dat toen ze net in Nederland was, ze op tv het programma “Het spijt me” had gezien. 20 jaar geleden zaten iedere zaterdagavond een paar miljoen Nederlanders met een brok in hun keel op de bank te kijken naar tante Miep en oom Karel die elkaar na een bosje bloemen weer hysterisch in de armen vielen. Ayaan, die toen nog geen Nederlands sprak, liet zich uitleggen wat er aan de hand was en voelde wat vele asielzoekers moeten hebben gevoeld toen ze in Nederland kwamen. Als je geen geld en eten hebt, en als je familie voor je ogen is vermoord, dan is het even wennen als je probeert te begrijpen waarover wij ons allemaal druk maken. Dat is een aspect dat niet in de integratiecursus zit.
Veel van onze problemen zijn luxeproblemen
Het bovenstaande is op zich logisch. Wie de theorie van Maslow kent of hem opzoekt op internet weet dat aan onze basisbehoeften in Nederland goed wordt voldaan. Veel van onze problemen zijn luxeproblemen. Hoe zwaar het ook is om een baan te verliezen, ruzie te hebben met je ouders, geen geld te hebben om je auto te laten repareren of een scheur in je Gucci-tas te hebben, het blijven luxeproblemen. Get over it of los het op! Ga de kroeg in, ga een stuk hardlopen, doe iets.
Echte burn-out verdient alle zorg en aandacht
Daarom is het zaak om bij spanningsklachten, samen met de medische specialisten, snel de diagnose te stellen. Een echte burn-out verdient alle zorg en aandacht. En ook andere spanningsklachten moeten uiterst serieus genomen worden. Voor een manager is het zaak om met deze medewerkers goed in gesprek te blijven. Niet denken: laat maar uitzieken, er is goede medische begeleiding en als ik wat moet doen, dan hoor ik het wel. Stimuleer de medewerker om regelmatig op het werk te blijven komen. En probeer samen de relativiteit van de problematiek in te zien…
2 antwoorden
Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.