Stop met de baas spelen!
De baas zijn, al is het maar een heel klein baasje, dat is maatschappelijk het summum. Als je de baas bent, dan kun je andere mensen dingen voor je laten doen. En dat is mooi want die hoef je dan niet zelf te doen. Dat begint al in de wieg, nog voor je kan praten blijken je ouders na bepaalde geluiden precies te doen wat jij wilt. Wel moet je het geluid steeds langer aanhouden maar uiteindelijk knakken ze en doen ze wat jij wilt. Dan leer je praten en lijkt het nog makkelijker te worden: je zegt gewoon wat er moet gebeuren. Maar helaas, in plaats van de opdracht uit te voeren praten je ouders terug en ben je ineens baas af.
Iedereen is dus even baas, als het goed is daarna niet en sommigen zijn het al heel jong weer. Omdat ze de kwaliteiten hebben of omdat ze in het familiebedrijf werken. Meestal gaat er een periode aan vooraf, waarin iemand zichzelf moet bewijzen als goede en capabele medewerker. Maar vroeg of laat komt voor velen de stap dat ze baasje mogen worden. Je mag het van mij ook leidinggeven of managen noemen. Dat is voor velen een belangrijke stap in hun werkzame en sociale leven. En een soort statussymbool. Aan hoe meer mensen je leiding geeft, hoe succesvoller je immers bent. Je kent ze wel, de mensen die op een verjaardag lopen op te scheppen over aan hoeveel mensen ze leiding geven en hoe ze hun macht gebruiken. Pietje ontslagen, Jantje de laatste waarschuwing gegeven, Klaasje een slechte beoordeling, enzovoort. Alleen dat al is een belangrijke indicator voor een slecht functionerende manager. Dat zijn eerder machtswellustelingen. Daarvoor wil je echt niet werken.
Mijn stelregel is: Stop met de baas spelen. Je bent het namelijk al en iedereen weet dat je het bent. Zo wordt het ineens heel simpel. Als jij iets vriendelijk aan een medewerker vraagt, dan zal deze persoon het in principe gewoon doen. Hij weet namelijk zelf ook wel dat hij niet zonder consequenties kan weigeren. Sterker nog, deze persoon zal het bijzonder waarderen als jij je afhankelijk en kwetsbaar opstelt. Dat lijkt misschien makkelijker dan het is. Bazen worden niet geselecteerd op hun open en vriendelijke voorkomen. Wanneer je iets vriendelijk vraagt, kan het door je functie en uitstraling misschien toch wat intimiderend overkomen. Bazen die vriendelijk willen overkomen, staan vaak 1-0 achter. Doe dus extra je best.
Een baas die zichzelf wegcijfert, krijgt er medewerkers voor terug die alles voor hem over hebben. Het is daarom verstandig om bijvoorbeeld fouten te vergeven. Niemand maakt graag fouten en juist een milde reactie kan ertoe leiden dat een medewerker zijn leidinggevende beloont door het werk nog beter te doen. Ook doet een manager er goed aan regelmatig koffie voor zijn secretaresse te halen (en voor anderen). Was dat niet andersom bedoeld dan, zal je zeggen? Maar het betaalt zich dubbel en dwars terug! Managers zijn veel bezig met hun superieuren en gelijken in een organisatie. Als ze evenveel tijd zouden besteden aan goede omgangsvormen met hun personeel, dan zou dat op andere momenten heel veel tijd opleveren.
Ja maar, ik had een keer een medewerker en die… Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Je hoeft niet op commando koffie te halen en nog terug te lopen voor een extra koekje. En als iemand voor de zoveelste keer slecht werk aflevert, hoef je niet altijd te zeggen: jammer … koffie? Maar op uitzonderingen ga je niet je aanpak baseren. Je normale aanpak is wat werkt in 95% van de gevallen. Juist die uitzonderingen bepalen of je wel of niet een goede manager bent. Dan komt het erop aan wat de meest effectieve interventie is: streng zijn, negeren, een grapje maken, … Op z’n tijd kan het allemaal werken. Maar leer eerst de basis op orde te hebben en dat is met een bescheiden, oprecht geïnteresseerde houding, gelijkwaardig met je medewerkers omgaan.
Boekentip: INKOPPERS voor wie geen managementboeken leest, Jaco van der Tang
0 antwoorden
Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.