Schaduwspoor
Door middel van zelfreflectie vergroot je jouw kennis over… inderdaad… jezelf. Door je manier van denken en handelen in situaties te onderzoeken word je je bewuster van de overtuigingen, gevoelens en gedachten die je daarbij hebt. Je ontdekt wat jouw dieperliggende drijfveren zijn en hoe deze je identiteit en je gedrag bepalen. Hoe meer je aan zelfreflectie doet, des te meer inzicht krijg je in wie je bent, wat jou motiveert, wat je makkelijk afgaat en wat je uitdagingen zijn. En daarmee is het een basis voor persoonlijke ontwikkeling.
Zelfreflectie kun je doen op elk moment van de dag. Bijvoorbeeld in de auto onderweg naar je werk, tijdens de lunch of ‘s avonds voor het slapen gaan. En of je het nu alleen doet of in gesprek met anderen, het maakt niet uit. Iedere keer dat je er tijd voor neemt om jezelf te onderzoeken leer je weer bij over jezelf. Zolang je daarbij maar eerlijk bent en je je eigen prachtige en donkere kanten onder ogen durft te zien, draagt dat bij aan jouw ontwikkeling.
Ook surfen op het internet kan bijdragen aan jouw persoonlijke ontwikkeling. Er zijn veel sites waar persoonlijkheidstesten kunnen worden gemaakt. Of via sites als YouTube zijn presentaties, boekbesprekingen en vele andere filmpjes te vinden die aanzetten tot zelfreflectie. Bijvoorbeeld het volgende filmpje van Charlie Chaplin met de beroemde speech uit de film ‘The great dictator’. Het zet je behoorlijk aan het denken.
Daarnaast heb ik recentelijk kennis gemaakt met een nieuwe manier van zelfreflectie: het schrijven van een schaduwspoor. Ik werd door mijn vader uitgenodigd om naar aanleiding van een Tanka (een Japanse dichtvorm) een reflectie te schrijven. En naar mate de tijd verstreek en ik langer nadacht over wat de Tanka in mij opriep, ontdekte ik steeds meer over mijzelf. Het werd een heerlijke ontdekkingstocht. De tanka en het schaduwspoor kun je hieronder lezen.
Ik stap achteruit,
vlak voor me ligt een kikker,
onder de mieren;
zonder directie en staf
wordt een megaklus geklaard.
(Simon Buschman)
Het eerste wat me te binnen schiet, is dat ik steeds vaker mierengedrag vertoon. En dat ik er in geloof dat het goed zou zijn als meer mensen dat zouden doen. Wat ik daarmee bedoel? Dat wij net als mieren steeds een gezamenlijk doel vinden, daar volledig en onvoorwaardelijk voor gaan, erbij samenwerken zonder de eigen rol ter discussie te stellen, bereid zijn om offers te brengen en elkaar actief ondersteunen. Ultiem: dat we los komen van ons ego en ons voor de volle honderd procent verbinden met de groep en het grotere belang.
Wat een impact gaat dat hebben op de manier waarop organisaties zijn opgebouwd. Wat is dan nog de rol van de leidinggevenden? Hebben we die dan nog nodig? Tegelijkertijd komt een vervolggedachte op: zo gedefinieerd lijkt het me zeer lastig, wellicht onmogelijk, om zelf volledig mierengedrag te vertonen.
En terwijl ik dit zo schrijf, glimlach ik. Deze ontwikkeling (of is het een droom?) staat zo in contrast met mijn vroegere wensen en uitingen. Toen wilde ik vooral de alfa-aap zijn. Werkzaam binnen de Koninklijke Luchtmacht zou ik generaal worden. Daarna in dienst bij een grote IT dienstverlener toch minimaal unit-manager maar nog liever sectormanager. Leidinggevende rollen waarin mensen tegen me opkeken zouden me ten deel vallen. Ik zou geroemd en geëerd worden voor mijn impact.
En waarom? Toch vooral om de externe waardering. Dan zou ik pas echt iemand zijn. Wat ik me nu afvraag: stel dat het gelukt was, zou ik daarmee de man zijn geworden door wie ik als kind geïnspireerd zou raken? Ik denk het niet.
En waar sta ik nu met mijn ontwikkeling? Ergens tussen de alfa-aap en de mier in. Mijn drijfveren zijn verschoven van het krijgen van externe waardering naar een interne wens bij te willen dragen aan een betere wereld. Tegelijkertijd constateer ik dat ik het erg spannend vind mezelf te verbinden met anderen en een hoger doel. En ook dat ik het fijn vind om koers te bepalen en impact te creëren. Ach ja, misschien ben ik wel gewoon een alfa-mier.
Dat is dus de tanka en mijn schaduwspoor. En dan de uitdaging aan jou voor deze keer: schrijf zelf een schaduwspoor naar aanleiding van ‘iets’. En of dat ‘iets’ nu een tanka of een ander soort gedicht is, een kunstwerk, een muziekstuk, een foto of een waarneming is die je hebt gedaan… het maakt niet uit. Maar kijk eens wat dat ‘iets’ bij jou oproept en welke ontdekkingen je daarbij over jezelf doet. Schrijf dat op in maximaal 300 woorden.
Geniet van je eigen schaduw(spoor)!
0 antwoorden
Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.