Introvert versus Extravert
In deze blog wil ik het hebben over de begrippen “introvert” en “extravert”. Als trainer/coach merk ik dat deze begrippen frequent verkeerd gebruikt worden. Iemand die een rustige, afwachtende of een wat teruggetrokken houding heeft (de kat uit de boom kijken) krijgt al snel het etiket “introvert” opgeplakt. Het etiket “extravert” (haantje de voorste) geven we aan iemand die direct, uitbundig en aanwezig is.
Misschien is het goed eens stil te staan waar deze begrippen vandaan komen. Carl Gustav Jung heeft deze begrippen in de psychologie geïntroduceerd. Introvert en extravert zijn in de visie van Jung bewustzijnsinstellingen. Deze bewustzijnsinstellingen zeggen iets over hoe jij de wereld indeelt en ervaart. Iemand met een introverte bewustzijnsinstelling ervaart de wereld door het filter van zijn innerlijke beleving en stemt zijn handelen hier op af. Voor iemand met een extraverte bewustzijnsinstelling is de buitenwereld de maatstaf voor wat hij ervaart, besluit en doet.
Een voorbeeld om introvert en extravert te verduidelijken. Iemand zoekt een baan. Wanneer de bewustzijnsinstelling introvert is zal iemand verbondenheid willen voelen voordat hij een keuze maakt voor een specifieke baan. Iemand koopt een auto. Is de bewustzijnsinstelling extravert dan zal hij zich bijvoorbeeld afvragen welke auto of welk merk de meeste status heeft.
Ook is het goed te beseffen dat iemand niet puur introvert danwel extravert is. Gedurende verschillende fasen in je leven zijn er momenten waarop je meer introvert of extravert bent ingesteld. Deze bewustzijnsinstellingen wisselen elkaar af. Om bij bovenstaand voorbeeld te blijven: iemand kan met een introverte bewustzijnsinstelling een baan zoeken en de volgende dag met een extraverte bewustzijnsinstelling een auto kopen. De vaak slechts lichte voorkeur die iemand heeft voor een introverte of extraverte bewustzijnsinstelling wordt volgens Jung bepaalt door persoonlijke aanleg. Jung ging er van uit dat de mens niet als een tabula rasa (schone lei, onbeschreven blad) ter wereld komt. Ouders, opvoeders en omgeving hebben geen invloed op een introverte of extraverte voorkeur. En volgens Jung geldt dit ook voor klasse, status en geslacht.
Je kunt dus een “haantje de voorste” extravert noemen en iemand die “de kat uit de boom kijkt” introvert, maar dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn. Een extravert baseert zijn acties op feiten. Hij probeert zijn wereld objectief te beschouwen en handelt volgens de norm van de groep waartoe hij behoort of de erkenning die hij verlangt. Iemand met een extraverte bewustzijnsinstelling vindt dus de basis voor zijn gedrag en handelen in de buitenwereld. Het soort gedrag dat hieruit voorkomt kan dus best gedrag zijn dat in de volksmond als introvert wordt beschouwd.
Een persoon met een introverte instelling heeft niet zoveel boodschap aan wat de buitenwereld vindt. Het objectieve beschouwen van de buitenwereld, zoals de extravert dat doet, vindt hij onzin. Het is altijd zijn eigen, subjectieve bril waardoor hij de wereld aanschouwt. Feiten zijn voor hem hetgeen hij van binnen ervaart en deze ervaringen zijn de basis voor zijn handelen. Dit is de kern van introversie. De introvert bekijkt de wereld altijd door zijn eigen innerlijke filter. Het soort gedrag dat hieruit voorkomt kan dus best gedrag zijn dat in de volksmond als extravert wordt beschouwd.
Verrassende verschillen
In onderstaande Ted Talk analyseert en illustreert Cambridge hoogleraar (en introvert) Brian Little haarfijn en humoristisch een aantal verschillen tussen introverte en extroverte mensen.
14 antwoorden
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.Hoi Rijk,
Goed stuk. Een waarheid als een koe.
Ik heb een identieke ervaring bij de trainingen die ik geef, Ik gebruik hier o.a. regelmatig Belbin en koppel deze aan Jung. Hierbij komt ook de indeling in Intravert vs extravert aan de orde. Bij de Belbin test vallen 2 zaken op:
Allereerst zijn er weinig mensen volledig intravert of extravert, Het is inderdaad meestal redelijk in balans, met een lichte voorkeur.
Het volgende wat opvalt is dat er weinig correlatie is tussen intravert/extravert en iemands gedrag in de zin dat hij een rustig of druk persoon is. Iets wat dus vaak verkeerd wordt ingeschat.
Groet,
Jaap Nieuwenhuijzen
In antwoord op ConsultingMOC.
Hallo Jeroen,
Dank voor je reactie en fijn dat je je ervaringen deelt en herkent in datgene dat ik geschreven heb. Ik werk zelf regelmatig met DISC en ook daar zie je dat er altijd een mix is tussen introvert en extravert.
Groet,
Rijk Binnekamp
In antwoord op ConsultingMOC.
Beste Jaap,
Excuus dat ik je in mijn reactie Jeroen heb genoemd, weet werkelijk niet waar dat vandaan komt. Toch een nieuwe bril nodig denk ik
Met vriendelijke groet,
Rijk Binnekamp
Beste Rijk, leuk dat je ons uitlegt wat de begrippen introversie en extraversie eigenlijk inhouden. Ook ik blijk ze tot nu toe altijd ‘verkeerd’ te hebben gebruikt. Ik dacht namelijk in mijn naïviteit dat voornoemde begrippen iets te maken hebben met, in het kort gezegd, de behoefte aan prikkels. Voor mij wees een teruggetrokken houding inderdaad op een introverte persoonlijkheid en direct, uitbundig en aanwezig op een extraverte. Ik ben blij dat je me op mijn ‘volksmond’-kijk hebt gewezen.
Misschien dat ik me nu al vast even moet verontschuldigen voor mijn licht cynische schrijfstijl, maar daarin voel ik me gelegitimeerd omdat Marco ons tot provocatieve reacties uitnodigt.
Je beroept je in jouw stuk op het werk van de psychoanalyticus Carl Gustav Jung. Terecht wordt deze psycholoog zeer gerespecteerd. Jungs werk heeft een hoog filosofisch gehalte en is zonder enige twijfel voor velen van ons van onschatbare waarde. Tegelijkertijd heeft zijn werk een betrekkelijk geringe
wetenschappelijke relevantie. Dit laatste kan niet beweerd worden van het werk
van Hans Eysenck – toch ook niet zo maar de eerste de beste psycholoog. Misschien dat je zijn boek, Dimensions of Personality uit 1947 er maar eens op na moet slaan. Wellicht dat je dan op andere ideeën wordt gebracht. Je zult in ieder geval moeten besluiten dat hoe de termen introversie en extraversie ‘in de volksmond’ worden gebruikt meer aansluit bij de wetenschappelijke werkelijkheid dan hoe jij vindt dat ze gebruikt moeten worden. En mocht het werk van Eysenck je niet kunnen overtuigen lees dan eens een boekje over de big-5, of kijk voor mijn part eens op internet. Ik denk dat ik best kan stellen dat het big-5-model het meest algemeen geaccepteerde persoonlijkheidsmodel is. Wereldwijd wordt er door vele duizenden psychologen mee gewerkt en er zijn legio wetenschappelijke publicaties die de relevantie van het model aantonen. Wat blijkt? Eén van de hoofddimensies van onze persoonlijkheid is die van introversie-extraversie en, ja hoor, precies op de manier die volgens jou fout is.
Het valt derhalve te bezien, beste Jaap Nieuwenhuijzen, of het artikel van Rijk een waarheid als een koe is.
René Richard
Beste René,
Dank voor je uitgebreide reactie. Tja, wie de bal kaatst……(dacht ik bij mijzelf).
Als trainer/coach heb ik mij altijd verbaasd hoe snel iemand
het etiket introvert/extravert opgeplakt krijgt, alsof je maar één van
de twee kunt zijn. Zelf merk ik dat beide dimensies bij mij wisselend aanwezig zijn. Nieuwsgierig geworden en met de bedoeling mij eens verder te verdiepen in deze begrippen kwam ik bij C.G. Jung en las ik hoe hij deze begrippen ooit bedoeld heeft. Voor mij was het een nuance die ik zocht. Wellicht dat ik in mijn enthousiasme te stellig overkom, aan de andere kant… prikkelen mag, toch?
Groet,
Rijk Binnekamp
Beste Rijk, goed eens aandacht te besteden aan dit onderwerp! Er heersen veel misverstanden over en het is goed dat er over wordt geschreven, zodat de echte introverten onder ons de waardering krijgen die ze verdienen. In de meeste gevallen zijn het namelijk de extraverten die de waardering krijgen, terwijl de introverten veel minder gehoord worden.
En natuurlijk vertonen ook de intraverten onder ons soms extravert gedrag, maar dat kost hen vaak veel energie.
In een studie die ik onlangs over dit onderwerp las, was er ook sprake van de fysiek andere werking van het brein van een extravert ten opzichte van een introverte persoonlijkheid. Het blijkt dat de weg die informatie door de hersenen aflegt anders is. Dus naast een ander gedrag zijn er kennelijk ook werkelijk fysieke verschillen.
Beste Rijk,
Je lijkt jouw positie met jouw stukjes te ondersteunen. Jouw
uitbundige en wat stellige artikel (extraverte positie) wordt gevolgd door een ingetogen reactie (introverte positie). Beide soorten gedrag lijken derhalve in jouw persoon verenigd te zijn. Toch wil ik, als je me toestaat, nog enkele zaken vanuit wetenschappelijk oogpunt toelichten.
In jouw reactie zeg je dat ‘beide dimensies’ bij jou
aanwezig zijn. Daarmee lijk je (nog steeds) op het spoor van Jung te zitten die suggereert dat introversie en extraversie twee onafhankelijk van elkaar opererende dimensies zijn. Dit blijkt wetenschappelijk gezien geen stand te houden. Wetenschappelijk onderzoek laat zien dat er sprake is van één zgn.
bipolaire dimensie die loopt van introvert naar extravert. Maar betekent dat dan ook dat je of introvert of extravert bent en ook met recht dusdanig geclassificeerd kan worden? Als je een munt opgooit dan wordt het kop of munt; het wordt nimmer zowel kop als munt. Geldt iets dergelijks dan ook bij introversie en extraversie. Nee, natuurlijk niet! Bij introversie-extraversie
is sprake van een continuüm dat, net als de andere persoonlijkheidsdimensies, normaal, dus conform de gausscurve, over de bevolking is verdeeld. Er zijn derhalve maar weinig mensen die zichzelf als louter introvert of extravert herkennen. De meeste mensen herkennen zich in beide posities omdat de
meeste mensen rond het gemiddelde scoren. Kortom het is goed mogelijk dat jij, net als de meesten van ons, zich op het éne moment extravert en op het andere moment introvert gedraagt. Maar, nogmaals, dit betekent geenszins dat sprake is van twee onafhankelijk van elkaar opererende dimensies.
Punt nummer twee. Wat betekent het eigenlijk als je een
bepaalde positie inneemt ergens op het continuüm introvert-extravert. Nou, niet meer dan dat er een neiging bestaat
om je introvert dan wel extravert te gedragen. Bij extremere scores is die neiging sterker dan bij de gematigdere scores. Maar zelfs als de neiging sterk is wil dat nog niet zeggen dat je je noodzakelijkerwijs dusdanig gedraagt. Sterker nog, uit een grote hoeveelheid onderzoek dat in de jaren zeventig plaatsvond blijkt dat iemands gedrag in een enkelvoudige situatie nauwelijks te
voorspellen is op basis van zijn persoonlijkheid. De persoonlijkheid heeft iets te zeggen over hoe iemand zich over het algemeen, dus gemeten over een groot aantal situaties, gedraagt. De situatie is daarom altijd veel bepalender voor iemands gedrag dan zijn persoonlijkheid.
Punt nummer drie, ten slotte: over het opplakken van het etiket
introvert/extravert. Mensen willen graag dat hun wereld voorspelbaar is. Daarom is het handig om anderen in categorieën in te delen. Met de éne categorie ga je zo om en met de andere categorie zo. Lekker simpel en makkelijk. Heb je in ieder geval de illusie dat je iets kunt beïnvloeden. Overigens hebben sommige
trainers er ook nogal last van om de wereld te simplificeren.
Dit stereotyperen komt helaas maar al te vaak voor. Maar je
moet maar zo rekenen, hoe simpeler de geest hoe meer er van stereotypering gebruik gemaakt zal worden. Dus het belangrijkste is dat jij zelf niet stereotypeert.
René Richard
Beste Rene,
Wederom dank voor je uitgebreide reactie. Vanuit de
verbazing hoe snel mensen het stempel introvert / extravert opgeplakt kregen vond ik in het werk van Jung de nuance die ik zocht. Het is mij inmiddels duidelijk dat ik daarbij onvoldoende rekening heb gehouden met het feit dat de psychologie zich inmiddels verder heeft geëvolueerd. Ik ben je daarom ook zeer erkentelijk voor de moeite die je hebt gedaan e.e.a. verder te verhelderen. Dat maakt deze discussie voor mij, en ook voor anderen, leerzaam en waardevol.
Nee, het is niet mijn bedoeling te blijven hangen in het
spoor van Jung dat introvert en extravert twee onafhankelijk van elkaar opererende dimensies zijn. Ook in de blog is dat niet mijn intentie. Het woord
dimensie is derhalve wat ongelukkig gekozen. Beter is het te stellen dat ik mij in beide gedragingen herken.
We vinden elkaar m.i. volledig in dat het ongewenst is
mensen te snel te stereotyperen. Voor het overige nogmaals dank voor de verheldering en aanvullingen. Het heeft in ieder geval mijn beeld van de begrippen introvert/extravert verder verhelderd en aangevuld. Ik sluit af met een citaat van Confucius, “een smallere weg komt onvermijdelijk uit op een bredere.’’
Groet,
Rijk Binnekamp
In antwoord op Rijk Binnekamp.
Ik wil graag vanuit mijn persoonlijke ervaring iets toevoegen aan deze visies (waar die ervaring past in de normale verdeling, laat ik maar even buiten beschouwing).
Zoals ik het zie, lijkt het handig om de semantische discussie over de ware betekenis van de woorden introversie en extraversie (en die over de manier waarop deze al dan niet in dimensies voorkomen) los te laten en in de praktijk te kijken naar alles wat jullie beschrijven:
1. hoe iemand de wereld indeelt en
ervaart, wanneer door het filter van zijn innerlijke beleving en wanneer met de buitenwereld de maatstaf voor wat hij
ervaart.
2. In hoeverre iemand daar ook zijn handelen door laat bepalen
3. De mate waarin iemand de kat uit de boom kijkt of snel op dingen afstapt / contact maakt
4. De neiging tot teruggetrokkenheid
5. De behoefte aan prikkels
6. De uitbundigheid of ingetogenheid
7. De stelligheid
Volgens mij zijn dit allemaal wezenlijk verschillende aspecten van iemands persoonlijkheid, voelen, denken en gedrag. En volgens mij kunnen deze in uiteenlopende en wisselende combinaties voorkomen. Ja, er zullen heus wel patronen en normale verdelingen waar te nemen zijn over het geheel van een groep. Daar komen dan wetenschappelijk onderbouwde modellen uit. Maar dat blijven modellen (vereenvoudigde weergaven van de werkelijkheid), waarvan de waarde, als het gaat om individueel mensenwerk, in mijn ogen niet overschat mag worden. Niet iedereen zit namelijk in het middelste deel van de normale verdeling en het zou zomaar kunnen dat juist degenen die vastlopen wat verder uit het midden zitten, omdat ze meer worstelen met aanpassing aan de grote groep die wel meer in het midden zit?
Misschien zijn de containerbegrippen introvert/extravert, zoals die blijkbaar veel gebruikt wordt in de psychologie/psychiatrie/coaching, ook gebaseerd op zulke modellen. En misschien is het voor de individuele mens/client beter om ze los te laten en te kijken naar de veelzijdige werkelijkheid, die natuurlijk ook nog veel complexer is dan punt 1 t/m 7.
Zelf speelde ik als kind, opgroeiend in een klein dorp, liever alleen. Ik hield van dieren en was een echte tekenaar. In het (voor de buitenwereld perfecte) gezin was nogal wat emotionele instabiliteit en onveiligheid en er was al vanaf de geboorte sprake van hechtingsproblematiek (om ook maar even een paar containergebrippen te gebruiken ). Als puber op de ‘grote school’, nog steeds een tekenaar, liep ik vast (depressie) door o.a. onvermogen/angst contact te maken (met anderen en vooral mezelf) en hoorde ik overal en nergens bij, al ging ik wel gewoon mee uit e.d., voornamelijk om een vriendje te vinden, waar ik me dan volledig aan vastklampte. Op mijn achttiende ging ik ipv naar de kunstacademie, commerciële communicatie studeren en op kamers. En kreeg ik Seroxat voorgeschreven, wat ik negen jaar gebruikt heb. In die periode (‘de oude Marieke was weer terug’) heb ik me ontwikkeld tot een over-enthousiaste, zeer aanwezige, aandachtverslaafde, over-ambitieuze, zelfrespectloze, grenzenloze, stuiterbal die functioneerde naar maatschappelijk maatstaven, maar in al haar hollen-stilstaan zichzelf in meerdere opzichten totaal uitwoonde en nooit echt gelukkig was. Achteraf concludeerde een arbeidspsycholoog dat het een wonder is dat ik met mijn hoge IQ maar lage EQ zo ver gekomen ben. Wat volgde was een hele zware burnout, waarvan de fysieke gevolgen vijf jaar later nog steeds heel groot zijn. Nu ben ik in contact vaak nog steeds erg uitbundig en enthousiast en gevoelsmatig hyper, maar trek ik me veel terug om mijn energie te behouden en ‘bij mezelf te blijven’ en energie over te houden voor wat ik echt belangrijk vindt. Ik ben nu voorzichtig aan het studeren (mijn manier, mijn tempo) tot beeldend kunstenaar. Tegelijk probeer ik ook mijn vermogen om echt contact te maken met mensen te ontwikkelen.
Persoonlijk heb ik me de laatste jaren enorm kunnen ontwikkelen via de Junginaanse analytische therapie, ondersteund met Klassieke homeopathie. Beide mogen dan niet wetenschappelijk bewezen zijn, maar het waren bij mij juist de wetenschappelijk verantwoorde antidepressiva, de RIAGG therapieën en particuliere reguliere psychotherapieën die me nooit een stap verder hebben geholpen. Terwijl ik nu, ondanks alle beperkingen en nog steeds uitdagingen, gelukkiger ben dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Niet doordat ik mijn creatief leven weer terug heb, maar doordat ik nu kan voelen en daardoor mezelf kan zijn en uit mijn hart leven, in het moment, in plaats van van buiten naar binnen en volgens allerlei idealen, eisen en normen.
Toen ik een jaar mijn burnout had en al meerdere te vroege re-integratiepogingen onsuccesvol had gedaan en daardoor alleen maar kwetsbaarder was geworden, zei de bedrijfsarts dat ik nu echt moest re-integreren, want een jaar was het gemiddelde voor een burnout. Hij heeft dat ook proberen af te dwingen, wat niet gelukt is omdat ik uiteindelijk zelf ontslag heb genomen. Ik wil maar zeggen: overschat het wetenschappelijke niet. De wetenschap heeft hele mooie kanten en voortbrengselen, maar heeft geen universele waarheid in pacht.
Hallo Marieke,
Dank voor je mooie reactie. Wetenschap is wat mij betreft helemaal oké omdat het systematisch verkregen en geordende objectieve menselijke kennis is en op die manier zorgt voor houvast. Daarnaast zijn er in het universum, voor wie er voor open staat, bijzondere dingen waar te nemen en te ervaren die (nog) niet wetenschappelijk getoetst/bewezen zijn. Daarmee is m.i. niet gezegd dat mensen daar geen kracht, genezing, hulp, inzichten en veel meer uit kunnen halen, al zal een zuivere wetenschapper dat anders zien. Ik kan mij dan ook volledig aansluiten bij jouw afsluiting dat de wetenschap mooie kanten en voortbrengselen heeft, maar geen universele waarheid in pacht heeft.
Dag Marieke,
Grappig dat je het onderonsje tussen Rijk en mij een semantische discussie noemt. Het wetenschappelijk onderbouwde model van persoonlijkheid, de big five, is namelijk vanuit de semantiek geboren.
Wetenschap is belangrijk om voorbij te kunnen treden aan individuele meningen en opinies (wat ook vereenvoudigde weergaven van de werkelijkheid zijn). De wetenschap streeft objectiviteit na. Dat is iets anders dan te pretenderen de waarheid in pacht te hebben. Een wetenschapper die stelt de waarheid in pacht te hebben is kortzichtig en dat geldt evenzo voor mensen die hun individuele waarheden aan de man proberen te brengen.
Jouw verhaal geeft ons inzicht hoe jij als individu betekenis aan het leven geeft. Het is een mooi en open verhaal waarin je jezelf kwetsbaar en gevoelig toont. Dank daarvoor! Hopelijk zullen anderen er inspiratie uit putten.
Betekenis geven aan het leven is voor ons allen wezenlijk en ik ben het met je eens dat dit interessanter is dan een semantische discussie.
Hopelijk zul je veel mooie dingen maken. Het ga je goed.