Fluister eens een schreeuw
Als je me 30 jaar geleden had gevraagd om een schreeuw te fluisteren zou ik je glazig aankijken, zeggen dat het niet mogelijk is, er verder niet over nadenken en je voor gek hebben verklaard. Als je het me daarentegen nu vraagt dan ben ik verbaasd, ga ik met een glimlach op mijn gezicht het proberen, ik ga erover nadenken of ik ga op zoek naar iemand die het me kan leren.
Wat is het verschil tussen toen en nu? 30 jaar geleden leefde ik voornamelijk vanuit mijn hoofd. Rationaliteit bepaalde wat wel of niet mogelijk was en daar handelde ik naar. En hoewel ik als jong kind wel degelijk mijn gevoelens toeliet, op mijn intuïtie durfde te vertrouwen en van daaruit handelde, had ik deze vaardigheid in de loop van mijn puberteit weggestopt. Onder meer door de vervelende echtscheiding van mijn ouders had ik geleerd dat als je je gevoel niet toelaat, je niet gekwetst kunt worden. Uiteraard was dat niet waar want ik was wel degelijk gekwetst, maar ik deed mijn best om dat niet toe te laten en te vertrouwen op mijn rationaliteit. En ik hield mezelf voor dat ik sterk was… en sterke jongens huilen niet!
Voor het minimaal toelaten van mijn eigen gevoel moest ik een prijs betalen. Onder meer het aangaan en onderhouden van relaties met anderen was lastig, ik was vrij onzeker over mezelf en ik leefde een wat teruggetrokken bestaan. Om deze nadelen te verbloemen ging ik overcompenseren als ik in contact was met anderen; menig keer heb ik mezelf overschreeuwd. En ik kan je uit ervaring vertellen dat velen daar niet op zitten te wachten. Met als gevolg dat ik me uiteindelijk afgewezen voelde, me verder terugtrok, etc.
Gelukkig is het ‘goed’ met me gekomen. De afgelopen 30 jaar heb ik veel aan mezelf gewerkt en ben ik erachter gekomen wat de kracht is van het toelaten en doorleven van je gevoelens. Hoe meer ik in contact ben met mezelf, des te oprechter wordt het contact met anderen. Als ik mezelf vertrouw, dan kan ik anderen vertrouwen geven. Als ik mezelf echt respecteer, dan kan ik anderen oprecht respecteren onafhankelijk of ik het met hun denken eens of oneens ben. Etcetera. Oftewel, de sleutel voor het aangaan van krachtige relaties met anderen is het aangaan van de relatie met jezelf. En vanuit de oprechte verbinding die zodoende ontstaat kunnen mooie resultaten worden neergezet, zowel privé als zakelijk!
Dit boek heb ik geschreven voor jou! Of je het leest om jezelf beter te leren kennen, een krachtiger leidinggevende te worden, duurzame relaties te creëren of om High-Performing teams te vormen, het boek geeft je belangrijke inzichten, praktische handvatten en uitdagingen om je daarbij te ondersteunen. En ik weet dat het werkt. Waar ik in dit boek over schrijf heeft mij persoonlijk geholpen om mijzelf zowel privé als zakelijk krachtig te ontwikkelen. En ik zie dagelijks de impact van het toepassen van de belangrijke inzichten, praktische handvatten en uitdagingen in mijn werk als persoonlijk- en executive coach, als teamcoach en als facilitator bij het trainen van leidinggevenden.
Veel leesplezier!
Dit is het voorwoord van het boek ‘fluister eens een schreeuw’ dat in de loop van 2016 verschijnt. Met het publiceren van dit voorwoord kom ik naar buiten met mijn ‘project.’ Er is geen weg terug meer; het voelt spannend, opwindend en kwetsbaar. En ik ben benieuwd naar je reactie op het voorwoord. Wil je jouw inzichten achterlaten in een reactie onderaan het artikel?
0 antwoorden
Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.