Balans in het team
Achteraf vaststellen of een team een goed team was, dat kunnen we allemaal. Maar een echt goede manager weet dit vooraf. Ga je met dit team je doelen halen, of niet? Als je die doelen niet dreigt te halen, dan zal je moeten ingrijpen of je doelen bijstellen. Als je kiest voor ingrijpen in het team, dan kan dat zelden geruisloos, dus je moet het echt zeker weten.
In mei 2012 sprak ik uitgebreid met Ton Boot, Nederlands succesvolste basketbalcoach ooit. In 2004 zelfs verkozen tot de beste coach van alle sporten in Nederland. Ik vertelde dat ik naar Oekraïne zou gaan voor het EK voetbal. Hij wenste me veel plezier maar voorspelde dat het qua resultaat helaas niets zou worden. Hij deed dat met een soort wetenschappelijke stelligheid. Hij voorzag dat spelers die zichzelf als basisspeler zagen, niet in de basis zouden staan. De hiërarchie in de groep na het succesvolle WK in 2010 was veranderd, maar de aanpak en opstelling van de bondscoach niet. Ton zag vooraf, wat anderen pas achteraf zagen. In zijn ogen waren er twee mogelijkheden: óf mannen als Van der Vaart en Huntelaar thuis laten, óf vooraf aan de betreffende reserves én de gehele groep duidelijk maken wat je keuzes zouden zijn en iedereen die zich daar niet in kon schikken voor of tijdens het toernooi direct naar huis sturen. Van Marwijk stapte in dezelfde valkuil als Beenhakker in 1990. Daar gingen waterdragers zich opstellen als vedetten. Dan is het einde van een team nabij. Ieder heeft zijn eigen waarde voor het team. Van de spits tot de buschauffeur. Maar wel in die rol, en soms is dat dus de rol van ideale reserve.
Heeft hier weinig mee te maken, maar nog even een prachtige anekdote over Ton Boot. Er is door de NOS een mooie documentaire over hem gemaakt en er is ook een biografie over hem geschreven. Hij heeft beide nooit tot zich genomen. Moet je je voorstellen dat er iemand een heel boek over jou schrijft … dan ben je toch op z’n minst een beetje nieuwsgierig wat er over je is geschreven. Ton Boot niet, hij leeft liever in het nu.
Paul van Ass, de bondscoach van de hockeymannen deed het begin 2012 slimmer dan Bert van Marwijk. Maar wat kwam het hem op een hoop gezeur te staan, want hij speelde met vuur. Paul zag dat hij geen Olympisch kampioen ging worden met Teun de Nooijer en Taeke Taekema. Zij stonden zo hoog in de hiërarchie dat ze de ontwikkeling van een aantal talenten tegenhielden. Zij bepaalden en bewaakten de cultuur, terwijl juist verandering in die cultuur nodig was. Hij verwijderde beiden uit de selectie. Daarna nam hij de tijd om te sleutelen aan de cultuur en aan de hiërarchie. Enige tijd later mocht Teun de Nooijer, tenslotte Nederlands beste hockeyer ooit, weer terugkomen bij de selectie. Maar hij diende zich wel te schikken in zijn nieuwe rol. Een nieuwe rol waarin hij erg belangrijk was tijdens de Olympische spelen van Londen.
Ik weet dat je in de sport gemakkelijker kunt selecteren dan in het werk of in een bestuur, waar je het meestal moet doen met wie er zit. Maar dat hoeft je niet tegen te houden om alle kwaliteiten van je mensen in beeld te brengen. Wat iedereen wel en niet kan. Dan kan je bepalen wat reële doelen zijn. Als iedereen in zijn kracht zit, dan haal je het optimale eruit. Er zitten vast in jouw team ook waterdragers, teamplayers, vernieuwers, lolbroeken, denkers en doeners et cetera. En wat er niet in je team zit, zal je zo goed mogelijk moeten ondervangen. Als er een vacature is, door inhuur van externen, of door de schade gewoon zoveel mogelijk te beperken.
Boekentip: INKOPPERS voor wie geen managementboeken leest, Jaco van der Tang
1 antwoord
Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.